mükemmel bir hikaye....

happy_girl Salı 28 Ağus. 2007, 12:56

SEDEF ÇİÇEĞİ

Mahkeme salonunda, seksenlerindeki yaşlı çiftin durumu içler acısıydı.
Adam inatçı bakışlarla suskun, Nine'nin ağlamaktan iyice
çukurlaşmış
gözleri ve keskin çizgileriyle bıkkın bakışları süzüyordu
etrafını...Ve
Hakimin
tokmak sesiyle sustu uğultu ve tok sesiyle, sözü yaşlı kadına
verdi,
hakim...
"Anlat teyze neden boşanmak istiyorsun...?"

Yaşlı kadın derin bir nefes çektikten sonra baş örtüsüyle
ağzını
aralayıp, kısılmış sesiyle konuşmaya başladı...

"Bu herif yetti gari, 50 yıldır bezdirdi hayattan..."

Sonra uzunca bir sessizlik hakim oldu mahkeme salonunda...
Sessizlik
bu
tür haberleri her gün manşet yapan gazetecilerden birinin flaşıyla
bozuldu,
kim bilir nasıl bir manşet atacaklardı, yaşanmış 50 yılın ardından...
Çok sayıda gazeteci izliyordu davayı, kadın neler
diyecekti..Herkes
onu
dinliyordu.. Yaşlı kadının gözleri doldu...Ve devam etti...

"Bizim bir sedef çiçeği vardı, çok sevdiğim...O bilmez...50
yıl
önceydi.. O çiçeği bana verdiği çiçeklerin arasından kopardığım
bir
yaprağı
tohumlamıştım, öyle büyüttüm..Yavrumuz olmadı, onları yavrum
bildim...Bir
süre sonra çiçek
kurumaya başladı. O zaman adak adadım... Her gece güneş
açmadan önce
bir
tas suyla suluysam onu diye...İyi gelirmiş dedilerdi...50 yıl oldu,
bu herif
bir
gece kalkıp bir kere de bu çiçeği ben sulayım demedi... Taki
geçen
geceye
kadar...o gece takatim kesilmiş..uyuyakalmışım...Ben böyle bir adamla
50 yıl
geçirdim... Hayatımı, umudumu her şeyimi verdim...Ondan hiçbir şey
göremedim..Bir kerecik olsun, benim bildiğim görevlerden birisini
yapmasını
bekledim.... Onsuz daha iyiyim, yemin ederim."

Hakim, yaşlı adama dönerek ;

"Diyeceğin bir şey var mı baba" dedi.

Yaşlı adam bastonla zor yürüdüğü kürsüye, o ana kadar
suçlanmış
olmanın
utangaçlığını hissettiren yüz ifadesiyle hakime yöneldi.

"Askerliğimi, reisicumhur köşkünde bahçevan olarak yaptım, o
bahçenin
görkemli görünümüyle büyümesi için emeklerimi verdim... Fadimemi de
orada
tanıdım...Sedefleri de... Ona en güzel çiçeklerden buketler verdim...O
çiçeklerle doludur bahçesi...Kokusuna taptığım perişan eder
yüreğimi...İlk
Evlendiğimiz günlerin birinde boyun ağrısından onu hekime
götürdüm...
Hekim
çok uzun süre uyanmadan yatarsa boynundaki kireç sertleşir, kötüleşir
dedi..Her
gece uykusunu bölüp, uyansın, gezinsin dedi... Hekimi pek
dinlemedi, bizim
hatun...lafım gedmedi... O günlerde tesadüf bu çiçek
kurudu...Ben ona
gece
sularsan geçer dedim..Adak dilettim...Her gece onu uyandırdım. Ve onu
seyrettim... O sevdiğim kadının yavrusu bildiği çiçekleri sularken
seyrettim...Her gece o çiçek ben oldum...Sanki...Ona bu yüzden
tapabilirdim..."
dedi adam o yaştaki bir adamdan beklenmeyecek ifadelerle...

"Her gece O yattıktan sonra uyandım... Saksıdaki suyu
boşalttım...
Sedef
gece sulanmayı sevmez, hakim bey..Geçen gece de... Yaşlılık.. Ben
de
uyanamadım.. Uyandıramadım...Çiçek susuz kalırdı amma , kadınımın
boynu yine
azabilirdi... Suçlandım..Sesimi çıkartamadım..."
O an Mahkeme salonunda her şey sustu