Dünya Her Yerde Aynı...

[DiloshH]

Dünya her yerde aynı dünya. Farklı olan, doğa ve o doğayı dolduran insan.

Hep sarı ve siyah kaldırımları kuşatan kemer taşlarının rengi. Toprak aynı toprağa düşen güneşin zerresi farklı. Işık farklı bir süzgeçten yansıtmasa huzmesini yer yer ışık bile aynı. Kimi coğrafya yeteri kadar ışığa boyanırken kimisi karanlığa müptela. Hep dünyanın şekilsizliğine yordum ben bu püryanı. Yollar terk edilirken bir başka kentte aynı yollardan geçiyor kervanlar.
Ne kadar varız? Ne kadar tamız? Yeryüzü nimetlerini hak etme derecesinde ne kadar işlevsel yaşamlarımız. Bir yanımız küheylan endamlı, bir diğer yanımız köle ve hatta varsa yanımız arta kalanıyla oda köle doyuran olur anca. Gözler şekilli her yüzde. Gözler hep farklı. Doğa insanı farklı kılmış coğrafyaya aşina. Anlam hep aynı, farklılaşmış gözlerde. Dert aynı, keder aynı, sevinç aynı, tebessüm aynı. Ve aciz beklide gözler karşısında doğa… yetişmese imdadına yaşam beklide dünya gözlere olurdu mağlup bir geda. Ama nihayetinde o gözlerin ferini farklılaştırıyor hayat ve anlamları dahi dileğine göre kurguluyor. Diyorum ya aslında her şey aynı. Hepsi bu kadar beklide aynılığa. Meraklarımız yersiz diyor insan gidip dokununca farklı kıtaların farklı sandığımız topraklarına. Hani diyorlar ya gerçekler kırılgandır diye…. Yalan. Kırılgan olan tek şey o gerçekler karşısında farkına varandan başka bir şey değil.

Evet gerçekler karşısında durulamayacak kadar katıyken kırılan ve bu baskıya dayanamayan farkına varanlardır….