Umutsuzlar Parkı..

[CengizhaN]

Biliyorsunuz parkların
Sizi çağıran tarafları
İnsanın gizli, karanlık köşeleriyle oranlı
Orada saklanıyor onlar
Çünkü her türlü saklanıyorlar orada
Bir yağmur öncesinin loş sokaklarıyla
Dağınık mavisiyle gözlerinin
Sevgi vermez kadın uçlarıyla
Korkuya, sadece korkuya sığınmış olarak
Eskimiş, kurtlanmış ikonlarıyla kiliselerinin
Yalvaran bakışlarıyla - nasıl da sevimsiz -
En kötüsü, belki de en kötüsü
Bir duygu açlığıyla soluyarak
Parklara yerleşiyorlar, parkların
Onları çağıran köşelerine..
Bir karıncayı selamlıyorlar, besili, siyah.
Bacak aralarından.
Çömelmiş, öyle sakin
Selamlıyorlar..
"Günaydın" diyorlar atılmış bir kâğıt parçasına,
Kuleler yapıyorlar ayak parmaklarından..
Birinci katta bir kibrit çöpü oturuyor,
Acılar alıp veriyor dünyadan..
Dillerini gösteriyorlar, dizkapaklarını..
Bir sıkıntı şiiri gibi,
Sıkıntı
İşte
Tam orada duruyorlar..